3.మధుస్ఫీతా వాచః పరమమమృతం

ఓ దేవా! యమృతవాక్కులుగల నీకు బృహస్పతియంతవాని స్తవమైన నద్భుతకరంబుగ నుండునా? ఉండదు,

కావున వాస్తవముగ నిన్ను సంతోష పెట్టలే కున్నను నీ మహిమను గుఱించి నుడువుటవలనఁ గలుగు పుణ్యముచే నా వాక్కును బరిశుద్ధము చేసికొనుటయే నా సంకల్పము.

ఓ ఈశ్వరా! అమృతస్వరూపమైనవియు, కావుననే తేనెవలె మధురమయినవియు నగు వేద వాక్కులను రచించు బృహస్పతి వాక్కు సైతము నీ కాశ్చర్యము గలిగింపదన, నాబోటి వాని స్తుతివాక్య మెట్లాశ్చర్యము నొందించును? ఆశ్చర్యము నొందింపదు. అట్లయిన మౌనమును వహించుట మంచిదిగదా యన, నీగుణకథనముచే గలిగెడు పుణ్యమువలన నా వాక్కును పవిత్రము జేసికొనవలయునని స్తోత్రరచన సంకల్పించితినని దానికి సమాధానము.

బ్రహ్మతత్వరూపా! నేను నీ స్థూలరూపమును- అందలి నీ మహిమములను- వర్ణించి స్తుతించదలచుచున్నానేకాని అందులకును నేను అంతగా సమర్థుడను కాను, నీవు పరమామృతము అనదగినదియు తేనెతో నిండినదా! అనునంతగా మధురమును అగు వేదవైదిక వాఙ్మయము నంతను నిర్మించిన మహాకవివి నీవు; బ్రహ్మాదులును అట్టి నీచిత్తమునకు చమత్కారము కలిగించి తృప్తిపరచగల కవులు కారు. అట్లు కాగా అల్ప సామర్థ్యము మాత్రము కల నేను నిన్ను నా కవితతో స్తుతించి మెప్పించగలనా! అయినను ఈ నా వాక్కుతో నిన్ను స్తుతించి ఆవిధముగా దానిని పవిత్రమునుగా చేసికొనవలయునను సంకల్పముతో మాత్రమే నా బుద్ధి ఈ నీ స్తుతిరచన చేయనిశ్చయించినది.

సరసపు వాక్కులం దమృతసారము చిప్పిలఁ జేయునో ప్రభూ
సురగురువాకు దేవతయుఁ జోద్యము నీ కొనఁ గూర్పఁజాలు నే
పురమథనా! మదీయ గుణపూరిత వాణిని సద్గుణో క్తి పు
ణ్యరసములన్ బునీతము పొనర్తు నటంచుఁ బూనితే మతిన్.