1.25. तद्ब्रह्ममातृवधपातकि

तत् ऐशं धनुः, ब्रह्मा च माता च ब्रह्ममातरौ तयोर्बंधेन ब्रह्मवधेन माटबधेन चेत्यर्थः, ययाक्रमं पातकिनौ पातिव्यवन्तौ मन्मयारि: हरः क्षत्रान्तकारी परशुरामः तो तयोः करसङ्गमेन हस्तसंसर्गेण यत् पापं संसर्गज नितपातित्य- मित्यर्थः, तस्मात् भीतिः भयं तया हेतुना निजपुरश्चरणाय तत्तत्संसर्गजनितदुरितक्ष्याय रघुनन्दनस्य रामस्य पाणिदेव तीर्थं पुण्यक्षेत्रं तस्मिन् देहं स्वरूपं मुमोच तत्याज । नूनमित्युत्प्रेक्षा “भवेत् सम्भावनोत्प्रेचा प्रकृतस्य परात्मना” इति लक्षणात् । (पुरा किस कस्मिंश्चिदपराधे रुद्रः क्रोधपरोतः पञ्चमुखस्य ब्रह्मणः गिर: एक चिच्छेद ततश्च ब्रह्महत्या तमाचक्राम/ तेनासौ ब्रह्मवधपातकीति पुराणवात्ती । भगवान् भार्गवस पितुरादेगात् मातरं जधान तेनासौ माटवधपातकीति भार तोया कथावानुसन्धेया । धनुपञ्चास्य गम्भुकरसंसर्ग: प्रोक्त एव, भार्गवकरसंसर्गस्तु शम्भुशियत्वात्तस्य कदाचित् धनुर्विद्याभ्यामे तहनुपा अस्त्रयोजनादिकरणादिति बोध्यम् । यथा कश्चित् पापी कृतपापगोधनाय गड्ढादितीयेंषु देहं त्यजति तद्वदिति भावः